Vrijdag 11 oktober –

Vrijdag was de laatste dag: In de morgen tijd om met elkaar de week door te nemen, we werden opgehaald en zijn richting Bethel gegaan. Er moest nog het nodige opgeruimd: stoelen en tafels van afdeling wisselen etc. Dozen met medicatie in de auto van Sahar en richting lunch met de 2 families. Daarna met elkaar geëvalueerd. We zijn onder de indruk van de inzet bij ‘One Heart’: aandacht voor elkaar met helpende handen. Allemaal bewogen met de mensen die kwamen (blijf voor hen bidden, ook voor de vrijwilligers). Als team en inhoudelijk vinden we hen echt gegroeid. Iedere outreach verloopt weer anders, diversiteit van mensen (met verloop van patiënten en helpers). De vrijwilligers vonden het fijn om wat voor een ander te kunnen betekenen, zinvol bezig te zijn.

Er staan veel nieuwe plannen op het programma – naast de opening van de kliniek – maar het voert te ver om daar nu op in te gaan!

We nemen met dankbaarheid afscheid, onder de indruk van hoe God werkt in Athene. Met volle harten en volle hoofden!!

Heel veel dank voor alle ondersteuning, voor de gebeden die zo nodig zijn; de kracht van gebed vermag veel!

Donderdag 10 oktober –

Een nieuwe dag! We verwachten een groep uit de stad. De bus was wat laat, waardoor er ruim tijd was voor gebed, m.n. voor de vrijwilligers. Mannen, waarvan vrouw en kinderen nog in Iran zijn, inmiddels tot geloof gekomen en nu zoekend naar Gods wil. Sommigen nog geen papieren, waardoor ze niet in aanmerking komen voor een maandelijkse vergoeding. Mensen die vanwege hun achtergrond niet geaccepteerd worden en het daardoor extra moeilijk hebben.

Ondanks goed voorwerk en organisatie liep alles weer anders dan gepland, maar vergeleken bij gisteren was het een prima dag, met ook tijd voor gesprekjes met de medewerkers. Allemaal per boot gekomen, vaak bedrogen door de smokkelaars (die hen i.p.v. naar Engeland te brengen, in de steek laten).

Veel moeders met kleine kinderen gezien, die heerlijk tussendoor buiten konden spelen. Er is nauwelijks structuur in opvoeding; kinderen krijgen al snel hun zin. Sommigen leven van melk, chips en chocola.

We zagen mensen terug die er vorig jaar ook waren: een jaar van wachten, onzekerheid en vooral hoop blijven houden.

Tot morgen!

Woensdag 9 oktober –

Het was aanpoten vandaag. Er waren 4 artsen (mdl-arts, kinderarts, orthopeed en huisarts) voor 60+ vluchtelingen. Dat werd dus shoppen ondanks goede afspraken vooraf. Eisend gedrag en  ontevredenheid domineerden in de hulpvragen.. helaas.. Voor ons was het ook niet gemakkelijk om met wisselende tolken een goed advies te geven. De situatie waarin de vluchtelingen vastzitten is ook uitzichtloos. Dan maar biddend ontvangen en zegenen. Bid voor overbrugging van de cultuur verschillen. Gebed dat we de ontevredenheid van hen kunnen beantwoorden met de liefde van God. Hartelijke groet

Dinsdag 8 oktober –

Vandaag reed de bus voor met mensen die in de kampen geselecteerd waren voor bezoek aan de arts. Daarvoor hadden we als team een tijd van aanbidding. De mensen werden welkom geheten, brood en beleg stond al op de tafels. Er was veel aandacht voor de kinderen, die heel enthousiast een groot deel van de dag buiten rondrenden, tekeningen maakten en aan het einde een film keken.

Wat waren de problemen op het spreekuur? Behalve allerlei pijntjes veel boosheid over de uitzichtloze situatie, depressie en angsten, opvoedkundige problemen en moeheid. Toch ook dankbaarheid omdat het hier in elk geval veiliger is dan in het land van herkomst.

Vroeg naar bed, want morgen staat ons een heel drukke dag te wachten met veel mensen. Er komt ook een (Griekse) orthopeed en een kinderarts.

Vooral de verhalen wat mensen allemaal meegemaakt hebben, blijven je bij, moeilijk te beschrijven. Verscheurde families, soms over 3 landen verdeeld.. Een aantal mensen vraagt om voor hen te bidden. Een man die als christen veel doet om de mensen in het kamp te helpen, voelt zich zo niet gezien, hij is in zijn land psychisch mishandeld en heeft daar nachtmerrie’s van.

We zijn dankbaar voor jullie gebeden! We bidden dat de vele Moslims aangeraakt worden door de God van liefde en gerechtigheid!

Maandag 7 oktober –

Vandaag liep anders dan gedacht, eerst lopend naar Bethel (waar de outreach plaatsvind). Een mooie tijd van aanbidding en voorbede gehad. Persoonlijke noden van medewerkers werden genoemd:

– dat registratie erdoor komt (zodat ze in het systeem komen voor o.a. cash card)

– iemand vroeg om gebed: dat hij Gods wil mocht verstaan wat te doen. Familie pusht hem om via illegaliteit verder Europa in te trekken; maar dat is niet Gods koninklijke weg! Als Athene de plek is waar God hem wil hebben, dat hij daar het geduld voor heeft en Grieks gaat leren.

– Voor mensen uit de kampen. Voor een alleenstaande vader met kinderen. Hij heeft moeite om hulp van mensen te aanvaarden (om o.a. eten voor ze te koken), maar redt het niet.

Daarna met elkaar alles klaargezet: spreekkamers en apotheek, zodat we morgen de mensen uit de kampen kunnen ontvangen. Er is een vrijwilligster uit Amerika, die met kinderen leuke activiteiten gaat doen. We hebben ook een kijkje genomen bij het nieuwe centrum, die gebruikt zal worden o.a. als kliniek en kerk. Voorbede gevraagd om eenheid voor het team, geduld op te brengen voor klachten en terugkerende frustraties; dat Jezus ons voorbeeld mag zijn hierin. Fijn dat jullie meebidden! De nood is groot, we horen van zelfmoord pogingen, enorme uitzichtloosheid… als mensen de financiële middelen hebben, kunnen ze via smokkelaars naar een ander land… om daar, na duizenden euro’s lichter te zijn, in de bossen van Frankrijk rondzwerven, met opnieuw: geen uitzicht.

Zondag 6 oktober –

In aanloop naar de komende outreach hebben wij het boek ‘When helping hurts’ gelezen. Dit geeft beter inzicht voor de aanpak/inlevingsvermogen waar mensen tegenaan lopen en wat/wie werkelijk helpt.
Deze zondag is een dag van rust, voorbereiding (o.a. door gemeente te bezoeken en helpers te ontmoeten).
We hebben mooie ontmoetingen met bekenden van vorig jaar. Bijzonder om te zien hoe mensen veranderen als ze hun leven toewijden aan Jezus!

Gebedspunten: – door ligging van de huidige kerk kunnen maar weinig mensen de dienst bezoeken. Graag gebed voor voortgang verbouwing, zodat diensten toegankelijker worden voor de mensen (centraal in Athene).
– graag gebed voor het kleine, vaste team van onze partnerorganisatie ‘One Heart’: de doorstroming is groot, ze moeten steeds nieuwe mensen opleiden. Dat ze hiervoor kracht krijgen!
– voor de situatie in de kampen : spanningen nemen toe, wekelijks komen er 600 mensen bij..

Dankpunt: – dat we in korte tijd als team al een mooie eenheid vormen. We gaan vol vertrouwen de outreach tegemoet! Niek, Josien en Mieneke