Voor het verslag van de vierde Medical Outreach hebben we lied 805 uit Opwekking als ‘leidraad’ gebruikt. We zijn de outreach begonnen met dit lied en het verwoordt zo treffend wat we in de verschillende situaties hebben ervaren…

Lied 805 uit Opwekking: “Maak ons hart onrustig, God, dat het ontevreden klopt als we mooie leugens horen en gemakkelijke woorden! Maak ons hart onrustig, God. Stort in ons uw tranen uit. Mensen worden uitgebuit, weggeschopt en opgesloten. Zegen hen als wij hen troosten. Stort in ons uw tranen uit. Steek in ons uw woede aan om het onrecht te weerstaan! Geef ons moed om op te treden. Laat ons vechten voor de vrede. Steek in ons uw woede aan.  Laat ons dwaas en koppig zijn. Laat ons doorgaan tot het eind. Gaat het onze kracht te boven, laat ons dan in U geloven. Laat ons dwaas en koppig zijn. Want het is uw koninkrijk tot in alle eeuwigheid.”

Deze outreach hebben we gedaan met 3 hulpverleners uit Nederland: Maarten als huisarts, Martine als kinderverpleegkundige en Addie als ‘oud-verpleegkundige’.

Aan de hand van bovenstaand lied vertellen we een paar van onze ervaringen met zo maar een paar van de vluchtelingen die we mochten ontmoeten.

“Stort in ons uw tranen uit. Mensen worden uitgebuit, weggeschopt en opgesloten. Zegen hen als wij hen troosten. Stort in ons uw tranen uit.”

• We zagen een Afghaanse vrouw met haar dochtertje van bijna 3 jaarop woensdag in de kliniek en de laatste dag bezochten we haar in Malakassa. Ze was 37 weken zwanger, kwam samen met haar dochtertje en man, zo’n 10 dagen daarvoor lopend aan in Athene, en werd geweigerd om geregistreerd te worden. Ze kreeg daarom geen barak in het vluchtelingenkamp Malakassa toegewezen. Ze kreeg ook geen toelage om in haar onderhoud te kunnen voorzien. Wel mocht zij met haar gezinnetjeop het terrein van het kamp in het meest simpele iglotentje voor 3 personen slapen. (zoiets als wij meenemen naar het strand voor onze kleine kinderen). Ze heeft geen toegang tot zwangerschapscontroles. Als ze gaat bevallen en ze komt op tijd in een ziekenhuis (ver weg van het kamp) willen ze haar daar wel helpen met de bevalling, maar daarna staat ze weer op straat…

• We ontmoetten een gezin met allerlei medische problemen. Zij maakten een heel gedeprimeerde indruk. Op de vraag wat we voor hen konden betekenen, vertelden ze eerst hun verhaal. Zij hadden €1200,- per gezinslid betaald aan de smokkelaar om hen de grens over te helpen… Zij hadden het geld betaald en waren op de afgesproken tijd op de afgesproken plaats… nergens een smokkelaar te bekennen. Daar staan je dan, berooid, bedrogen, hoe nu verder?

• We zagen een jongetje van nog geen 2 jaar dat al 12 dagen diarree had. Ja, hij was de week ervoor wel 3 dagen opgenomen geweest maar was weer ontslagen en hoefde niet meer terug te komen. Nu was er bloed bij de ontlasting. Hoe zal het nu met hem gaan??

“Laat ons dwaas en koppig zijn. Laat ons doorgaan tot het eind. Gaat het onze kracht te boven, laat ons dan in U geloven. Laat ons dwaas en koppig zijn.”

• We zagen ook een Afghaanse vrouw van 67 jaar. Zij heeft 9 kinderen, waarvan er nu 7 (!) ergens in het buitenland leven… Duitsland, Amerika enz. Zij ‘woont’ in Malakassa, samen met 1 van haar zonen en 6 kleinkinderen. Hoe lang nog?

“Steek in ons uw woede aan om het onrecht te weerstaan! Geef ons moed om op te treden. Laat ons vechten voor de vrede. Steek in ons uw woede aan. Maak ons hart onrustig, God, dat het ontevreden klopt als we mooie leugens horen en gemakkelijke woorden! Maak ons hart onrustig, God.”

• We hoorden ook van het nieuwe overheidsbeleid: vluchtelingen in het kamp die, na een lange procedure, horen dat ze mogen blijven. Voor hen geldt nu dat ze het kamp uit moeten en dat hun toelage stopt. Ze moeten dan zelf voor werk en huisvesting zorgen en…, komen dus op straat.

We hebben voor zo’n 90 mensen iets mogen betekenen. Ze hebben één dag in hun troosteloze bestaan verzorging en zorg gehad. Ze kwamen met bussen (elke dag kwam er één bus zo rond 10u) naar de plek waar wij de zorg leverden. Bij aankomst was er koffie, thee en iets te eten. Daarna werd er begonnen met gebed (door een Iraanse ex-vluchtelinge) en volgde informatie over wat er die dag zoal beschikbaar was: een heerlijke, schone douche, gelegenheid om haren en nagels te laten verzorgen, een goede warme maaltijd met een heerlijke salade en fruit en ruimte voor een gesprek. Een dag met een vleugje licht, hoop, ontspanning en aandacht. Je kon zien dat ze dankbaar waren maar…, we voelden ons zo beperkt in wat we konden bieden en toch… “laat ons dwaas en koppig zijn, gaat het onze kracht te boven, laat ons dan in U geloven!”

Ze hebben meegemaakt dat er op deze plaats liefde was. Het was weldadig en ontroerend om dat zelf ook te ervaren. De liefde kwam van 2 leiders echtparen (van elk koppel was er één die ooit ook vluchteling was) en van vluchtelingen die met deze post in aanraking waren gekomen en nu vrijwilligerswerk doen.

“Want het is uw koninkrijk tot in alle eeuwigheid.”

Wat deze outreach extra bijzonder maakte was dat een vertaler, één van de kritische patiënten tijdens de tweede outreach, inmiddels tot bekering is gekomen. Hij en zijn vrouw zijn nu trouwe, toegewijde medewerkers van het team van “One Heart”, de organisatie waarmee we samenwerken. Wat bijzonder om nu met hen samen te werken en in alles te merken hoe sterk hun leven veranderd is doordat zij tot geloof zijn gekomen en hun leven in handen van de Here hebben gelegd. Alles verloren? Het meest kostbare gevonden! Iets van Zijn Koninkrijk en vredeontmoetten we in hen en de andere vrijwilligers! Hun getuigenis zet ons aan het denken over hoe comfortabel ons leven is, wanneer kunnen wij zeggen dat het niet belangrijk is dat we niks meer hebben maar dat het belangrijk is dat we Jezus hebben..?!

We vragen u om te bidden voor de enorme nood onder de vluchtelingen en voor al het onrecht op aarde, voor wijsheid en ontferming bij de overheden, voor het team van “One Heart” en voor harten die onrustig blijven en ontevreden kloppen en mensen aanzetten om uit de boot te stappen en op het water te gaan lopen.

We willen jullie bedanken dat jullie ons hebben gesteund met jullie gebed, we voelden ons gedragen! Met lieve groet van Maarten, Addie en Martine